Sosna w Celestynach

Sosna rosnąca na rozdrożu dróg, wśród malowniczych pól, łąk i lasów, jest od pokoleń świadkiem lokalnej historii. Wiąże się z nią pewna legenda: Pewnego majowego dnia roku pańskiego 1702, młoda dziewczyna o imieniu Celestyna spotkała na rozstaju dróg urodziwego młodzieńca Miłosza. Oboje zakochali się w sobie od pierwszego wejrzenia i wyszeptali sobie dozgonną miłość. Niestety wkrótce musieli się rozstać, gdyż Miłosz wyruszył na wojnę ze Szwedami. Celestyna każdego dnia była na rozstaju dróg oczekując Miłosza, lecz ten nie wracał. Czuła się tam taka samotna, że posadziła sosenkę, z którą cichutko rozmawiała i obficie zraszała łzami swej tęsknoty, dzięki czemu sosna rosła w zadziwiającym tempie. Wkrótce nadeszła wieść, że Miłosz poległ na wojnie. Celestyna nie chciała w to uwierzyć. Trwało to całe lata, aż któregoś dnia znaleziono ją przy sośnie martwą. Z drzewem związana jest jeszcze jedna ciekawa historia. Francuski wynalazca instrumentów Victor Auguste Mustel, będąc tutaj przejazdem zachwycił się niezwykłym dźwiękiem wydawanym przez poruszające się gałązki sosny, podobnym do dźwięku małych dzwoneczków. Po powrocie do Paryża skonstruował instrument, który wydawał takie właśnie dźwięki, a na pamiątkę Celestyny nazwał go celesta.